Op 21 maart heeft de Rechtbank Overijssel een verzoek van een werknemer om in aanmerking te komen voor een transitievergoeding afgewezen. Het dienstverband is namelijk niet beëindigd na twee jaren ziekte.. Er was dus sprake van een zogenaamd slapend dienstverband. De kantonrechter accepteert de argumenten van de werkgever. Dit betekende dat het verzoek van de werknemer werd afgewezen.
Uitspraak
De kantonrechter ontbindt de arbeidsovereenkomst zonder toekenning van een transitievergoeding.
Overigens was dit tot voor kort de standaard uitspraak van kantonrechters. Zij waren van mening dat werkgevers niet verplicht waren om dienstverbanden na twee jaren ziekte te beëindigen.
De argumenten van de werkgever in deze zijn weinig steekhoudend. De werkgever merkt op dat beëindiging van arbeidsovereenkomsten na twee jaren ziekte jaarlijks € 900.000,- zou kosten, Daarbij speelt mee dat de instelling al in financieel zwaar weer verkeert. Dit is een drogreden aangezien bekend is dat werkgevers volledig worden gecompenseerd voor uitbetaalde transitievergoedingen na twee jaren ziekte. Een argument dat wel hout snijdt is dat zieke werknemers al veel van een organisatie vergen in de vorm van doorbetalen van het salaris gedurende twee jaren en de re-integratie verplichtingen.
Ik ben blij dat de wetgever geconstateerd heeft dat wel erg veel kosten en inspanningen op het bordje van de werkgever worden gelegd. Vandaar ook dat de compensatieregeling in het leven is geroepen.
Andere visie
In een vergelijkbare zaak kwam een andere kantonrechter enkele dagen later tot een geheel andere conclusie. Deze kantonrechter vond het getuigen van slecht werkgeverschap om een werknemer zogenaamd in dienst te houden, louter met als doel om geen transitievergoeding uit te hoeven keren. Dit terwijl de werkgever weet dat hij daar volledig voor gecompenseerd wordt. Ik moet zeggen dat ik me in deze uitspraak meer kan vinden. Het geeft geen pas om je op slinkse wijze aan wetgeving te onttrekken. Onafhankelijk van het feit hoe je over die wetgeving denkt.